“Asırlardır yalnızım. Bir yemin ettim ki; dönemem” dedi
Ettiğimiz yeminleri ve mecburen devam ettiğimiz yolları hatırladık.
“ Odalarda ışıksızım! Davalı ben davacı ben… Yorgunum bu celselerden. Kanım aksın ki terk etmem seni. Peşindeyim yar!” dedi.
Tutkulu aşklarımızı kalbimizde öldürmeye çalışırken kendi etimizi lime lime ettiğimizi fark ettik
“ Bu kaçıncı çalınışı kapımın bu kaçıncı sen değilsin başkası! Peşimde mazinin ayak sesleri… Nelerden vazgeçiyoruz bir düşünsene? Kırık kalpler üstüne kuruyoruz bir şeyi… Bu kalleşlik belki bana yakışmıyor ama sarı saçlarından sen suçlusun” dedi. Bütün erkekler sarışın sevgililerine bu albümü hediye etti. Ayrıldıklarında bu şarkı onların oldu. Karanlık basıp ayrılık acısı zebani gibi kalplere çökünce dinlendi
“Gerçekten inanıp sevseydin beni. Böyle sabahları bekler miydim hiç… Çoktan yanımda olurdun çoktan. Gece üç beş nöbetlerine dikmezdin beni… Sensiz kaldığım ilk günden beri. İçimde bir umut vuslata dair… Akşamları imzaladım gözyaşlarımla. Seni aramıyor seni sormuyorsam. Bu senden vazgeçtim demek değildir… Bir daha böyle sevecek olsam. Bir kalemde silerdim seni!” dedi.
Yenilmiş ama başımız dik bir şekilde aşklarımıza sahip çıktık. Delirir gibi sevmenin ağdalı duyguları içinde can çekişirken inadına yaşandı
“ Ellerim yüzümde susmuş dudaklarım. İsyanlarda gönlüm… Zaman gardiyandır. Ah, ben yine gözlerinin hapsindeyim” dedi.
Ilık yaz akşamlarında tüm kadınlar evlerinin yolunda yürürken akıllarında az evvel ayrıldıkları sevgililerine kondurdukları ilk öpücüğü düşündüler. Kafaları karışıktı ama kimin umurundaydı ki… Aşk güzel şeydi ve şarkının nakarat kısmı ‘lalalalay’ da güzeldi…
“ Allah’ım neydi günahım? Günahım neydi Allah’ım? Dualarımda yalvarmıştım. Onla olmaktı isyanım. Can yoldaşım, arkadaşım, kaderimdi, sen yazmıştın… Ben nerde yanlış yaptım, Allah’ım?”
Hem kadınların hem erkeklerin aynı anda söyledikleri bir parça oldu. İsyan etmemek adına herkes kendi içinde hesaplaşmalarda boğuldu. Nerede eksik yaptığını düşünüp duruyordu…
Büyük sözlerin, ağır aşkların aracısı, notalara can veren bir usta… Kayahan!
Bu geçici dünyadan sağlam selam verip sonsuzluğa doğru yol alıyorsun… Münker ve Nekir melekleri sorgu için geldiğinde umarım bizlerin sevgisi de varsa kabir azabını hafifletir
Çocukluğumdan beri yazan bu eller seninle beraber çok şeyler karaladı. Bu yüzden bendeki yerin ayrıdır. Ölüm Allah’ın emri elbette ama şu ayrılık olmasaydı
Biz sanat ile uğraşan insanlar duygusuz adım atmayız.
Senin de dediğin gibi;
“Yolu sevgiden geçen herkesle bir gün bir yerde buluşuruz”
Eminim buluşacağız ağabeycim…
Çok üzgünüm, çok…
Hoşça kal